Letselschade is de lichamelijke of geestelijke schade die u lijdt naar aanleiding van bijvoorbeeld een verkeersongeluk, een arbeidsongeval of een medische fout. Het regelen van een letselschadezaak is in veel gevallen een gecompliceerd proces met aanhoudende discussies waarbij emoties hoog kunnen oplopen.
Groeiremmers oorzaak onvruchtbaarheid en specifieke kankersoorten
Geplaatst op
16-03-2021
Onlangs maakte consumentenprogramma Radar een tv-item over groeiremmers. Deze blijken namelijk bij vrouwen te kunnen leiden tot onvruchtbaarheid. Nederlanders zijn gemiddeld het langste volk ter wereld. Om de groei enigszins te beperken werden er in het verleden regelmatig hoge doseringen synthetische hormonen voorgeschreven aan meisjes die mogelijk lang konden worden.
De groeiremmers zorgden ervoor dat groeischijven sneller sloten. Ook kwamen de meisjes sneller in de puberteit, waardoor de groei stopte. De hoeveelheid hormonen die de groeiremmers bevatten is vergelijkbaar met zeven anticonceptiepillen. De meisjes slikten ze maanden tot jaren, op dagelijkse basis.
Radar deed onderzoek naar vrouwen die op jonge leeftijd hormonen namen om niet lang te worden. De vrouwen werd gevraagd naar bijwerkingen en ervaringen. Hieruit kwamen onder meer problemen als depressies, verminderde vruchtbaarheid, miskramen en specifieke vormen van kanker naar voren. In veel gevallen is het onduidelijk met welke hormonen de vrouwen in hun jeugd zijn behandeld. In totaal hebben 64 vrouwen in de leeftijd van 22 tot 63 meegewerkt aan het Radar-item.
Al eerder werd onder vrouwen wetenschappelijk onderzoek gedaan naar verminderde vruchtbaarheid door groeiremmers. Volgens de resultaten - die gepubliceerd zijn in het gerenommeerde medische tijdschrift Lancet - is er duidelijk bewijs dat de vruchtbaarheid verminderd en veranderd was. In 2012 promoveerde bovendien de Nederlandse kinderarts Emile Hendriks op hetzelfde onderwerp. Vervolgens zijn de richtlijnen aangepast. Ook worden er nog nauwelijks hormonale groeiremmers voorgeschreven.
ASP-erelid mr. John Beer vindt dat er een tijdsbepaling moet worden gemaakt vanaf de publicatie van het Lancet-artikel in 2004 tot 2012. Het verbaast hem bovendien dat deze behandeling na 2004 nog mogelijk was. Ook geeft Beer aan dat er na 2004 al in de bijsluiter een waarschuwing had moeten staan. Daarnaast moeten volgens hem alle bijwerkingen in kaart worden gebracht en zal er naar vervolgstappen moeten worden gekeken.