Verlies van vrije tijd in toekomst financieel gecompenseerd?

Dit houdt in dat zij een inspanningsplicht hebben om verdere schade ten gevolge van de gebeurtenis te voorkomen. De aansprakelijke partij betaalt in principe de kosten die het letselschadeslachtoffer maakt. Denk aan kosten voor protheses of vervoer naar een fysiotherapeut. Ook bestaat er jurisprudentie over de vergoeding van de uren van mantelzorgers.

Het slachtoffer wordt echter niet gecompenseerd voor het voldoen aan zijn of haar schadebeperkingsplicht, terwijl deze hier wel veel tijd aan kwijt is. Volgens Kroese moeten we hier dan ook iets mee. ‘Er wordt nu te veel gefocust op zaken die eenvoudig uit te drukken zijn in geld.’ Volgens Kroese zijn er genoeg redenen te bedenken waarom een financiële compensatie voor tijd gewenst is. Bijvoorbeeld  een betere aansluiting bij de maatschappelijke betekenis van het begrip ‘schade’.
Ook kan er volgens Kroese sprake zijn van ongerechtvaardigde verrijking van de veroorzaker als er geen financiële compensatie aan het slachtoffer wordt toegekend voor verrichte inspanningen. De veroorzaker heeft immers ook voordeel van het schadebeperkend handelen van het letselslachtoffer, terwijl deze daar niets voor hoeft terug te doen. Volgens haar moet niet elk verlies van vrije tijd naar geld worden vertaald. Ook juicht ze een redelijk en hanteerbaar criterium dat recht op vergoeding begrenst toe. Kroese hoopt dat het thema van haar scriptie op termijn in de praktijk wordt opgepakt.